“Faqat harakatda bo`lish odamni charchatadi. Hayotni faqat ish bilan bog`lash, nuqul shoshib yurish bilan umr o`tib ketayotganini sezmay qolamiz. Bu noto`g`ri, nazarimda. Chunki hayotdagi boshqa muhimroq narsalar, nazardan chetda qolib ketishi mumkin. Shuning uchun ham tanaffus kerak. Shundagina tinchlanib, atrofga nazar tashlashga imkon tug`iladi. So`nggi uch-to`rt oy davomida hayotimda shunday payt bo`ldiki, ijoddan to`xtadim. O`zimga-o`zim “xo`sh, keyingi manzil nima? Unga erishganimdan keyin nima bo`ladi? Kasbimdagi maqsadlarimga etib bordim, keyin-chi? Buning oxiri qanday yakun topadi?”, kabi savollar bera boshladi. Qalbim bu yo`sinda davom etishimga qarshi edi. Aslida, mening o`y-xayollarim, maqsadim bunday emas, hayotimdagi boshqa narsalar men uchun afzalroq ekan. Sa`natdagi o`rnimni o`ylab, tasvirga olish maydonchalarida kuyib-pishib yurishdan ko`ra, bolalarim bilan uyda, turli mashg`ulotlar bilan vaqt o`tkazish yoqimliroq ekanini anglab etdim. Bolalarimning bolaligi, buguni, ko`z oldimdan, kino tasmadek o`tib ketishini istamayman. Daqiqalar bilan yashashni xohladim. 2017 yil shaxsiy hayotimda bir qancha o`zgarishlar bo`ladi, rejalarim ko`p. Shuning uchun hozir ijodim to`g`risida gapirib, muxlislarimni umidlantirib qo`yishni istamayman. Ammo bu bilan “San`atni tark etaman” deya balandparvoz gaplar aymoqchi emasman. Chunki, ijodkor doim izlanishda, faoliyatda bo`lishi kerak. Uni bu imkoniyatdan mahrum etish noto`g`ri. Bu unga nafas olishni taqiqlagandek gap. Ishoning, bu gaplarni men o`z tajribamdan kelib chiqib, bu og`riqni his etgan inson sifatida aytyapman. Kelajakda qalbim buyurganda, qo`shiqlarim bilan tinglovchilarimni bahramad etib turaman. Lekin oldindan biror muddatni ayta olmayman”

Lola